Succes gaat niet altijd samen met geluk. Die waarheid wordt pijnlijk bevestigd door de film ‘Nowhere Boy’ over popicoon John Lennon. De film brengt de jeugd van de beroemde Beatle in beeld. Zijn gescheiden ouders zag Lennon niet meer na zijn vijfde en hij werd opgevoed door zijn tante Mimi en oom George. De pijn uit zijn jeugd droeg Lennon zijn hele leven met zich mee. “De ergste pijn is dat je niet gewenst bent”, zei hij eens in een interview. “Het besef dat je ouders je niet nodig hebben op de manier waarop je hen nodig hebt.”
Volgens Het Parool laat ‘Nowhere Boy’ goed zien waar de gedreven muzikant zijn inspiratie vandaan haalde. ‘Zijn moeilijke jeugd bezorgde hem angsten en obsessies die hem zijn leven lang achtervolgden.’ Of zoals Lennon het zelf eens zei: “de enige reden dat ik een ster ben, is verdringing. Niets zou me door alles heen hebben gedreven als ik “normaal” was geweest. ‘In het liedje ‘Mother’ schreeuwt hij het bijna uit. Mother you had me, but I never had you, I want you, you didn’t want me.’
‘ De ergste pijn is dat je niet gewenst bent.’ Is dit niet de pijn die verborgen ligt onder de hele westerse samenleving? We rekenen elkaar af op succes, roem, rijkdom n gezondheid. Je moet je al bewijzen voor je geboren bent. Een kleine afwijking kan reden zijn voor een abortus. Niet zo gek dat depressie volksziekte nummer één is in het Westen. We voelen ons niet gewenst. Dat gevoel gaat diep. Het leven van Lennon laat zien dat de pijn zelfs niet verdwijnt als je jaren lang de hitlijsten aanvoert en de hele wereld aan je voeten ligt.
‘Komt tot Mij, allen die vermoeit en belast zijt’ , zei Jezus. Meer dan ooit is het nodig dat we die boodschap eerlijk en liefdevol uitdragen. Een andere hoop is er niet.
overgenomen uit het boekje Habakuk door Gertjan de Jong